“Gdy głęboki smutek/żałoba dotyka miejsca w nas, które nigdy nie zaznały miłości…” – Francis Weller.
Esencja “Zbieram wszystkie cząstki siebie” zapoczątkowała swe jakości w trakcie podróży odzyskiwania siebie jako małej dziewczynki, a następnie urodziła się w podróży odzyskiwania siebie jako nastolatki. Po trochu i nieporadnie przywoływałam tę dziewczynkę, która pomieściła w siebie niepożądane w jej czasie jakości, a następnie schowała się przed całym światem. Zraniona i zdradzona długo nie chciała dać się znaleźć. Ale po jakimś czasie, widząc moje cierpliwie, lecz nieustępliwe wołanie wyszła mi na spotkanie. Obiecałam jej wiele, ale najważniejszym było, że nigdy jej już nie zostawię.
Podlałam łzami tę nową relację i po jakimś czasie dojrzałam do wołania swojej nastolatki. Ona przybyła bardzo szybko manifestując swą wściekłość i gniew. Przyjmowałam Ją i Jej trudną naukę o miejscach, gdzie w moim ciele pochowała wstyd, miękkość, głębię odczuwania i pełnię mojej zmysłowości.
Te cząstki dziewczynki oraz nastolatki zostały kiedyś przeze mnie odrzucone i zakopane. Te cząstki nie zaznały bezwarunkowej miłości, akceptacji, współczucia i uznania. Ale jak Francis Weller mówi, nie można przeżywać głębokiego smutku/żałoby nad czymś co zostało wyparte i jest po za naszym istnieniem, które w sobie cenimy. Moje odrzucone cząstki były po za tym, co rodziło moje poczucie własnej wartości. Te cząstki nie były przeze mnie uważane za godne opłakiwania. Dlatego, nie było w związku z nimi procesu głębokiego smutku/żałoby. Były to jednak miejsca szczególnej rannliwości, w której zintensyfikowały się odczucia podczas żałoby po Babci. Łzy rozpuszczały ból po jej utracie i po utracie odrzuconych kiedyś cząstek mnie.
Po jakimś czasie, nastąpiła integracja obu strat, która umożliwiła rozpoczęcie zbierania wszystkich cząstek mnie. Esencja “Zbieram wszystkie cząstki siebie” wspiera podobny proces.
Uzupełniając powyższe…
Choć proces zbierania został u mnie zainicjowany przeżywaniem utraty Babci wierzę, że może również zostać zainicjowany innymi wydarzeniami w życiu lub pracą wewnętrzną. Szukanie, widzenie i dotykanie tych cząstek utraconej/nego siebie jest trudne, wymagające determinacji i wytrwałości. Przekonałam się, że tylko jeśli prawdziwie poczujesz, weźmiesz odpowiedzialność za siebie i wybaczysz możesz rozpocząć drogę do pełni siebie.
Ale to już na inną Esencję…
